Geisers zijn het resultaat van specifieke geologische en hydrologische omstandigheden die zich voordoen in gebieden met vulkanische activiteit en geothermische energie. Hier is een beknopte uitleg van hoe geisers ontstaan:

1. Vulkanische activiteit: Geisers worden vaak aangetroffen in gebieden met vulkanische activiteit, waar magma vanuit het binnenste van de aarde in de buurt van het aardoppervlak komt. Dit kan leiden tot de aanwezigheid van hete gesteenten en waterreservoirs.
2. Ondergronds waterreservoir: Onder de oppervlakte van de aarde bevindt zich een reservoir met water dat diep genoeg is om te worden verwarmd door de hitte van de nabijgelegen magma. Dit waterreservoir kan zich bevinden in poreuze gesteenten zoals kalksteen of in spleten en breuken in het gesteente.
3. Verwarming van het water: Het magma verwarmt het water in het reservoir. Door de hoge temperatuur en druk wordt het water superheet, maar het blijft in vloeibare toestand omdat het ondergronds is.
4. Constrictie en geothermische druk: Het water in het reservoir wordt verwarmd tot boven zijn kookpunt, maar het blijft in vloeibare toestand omdat het onder hoge druk staat. Wanneer het water uiteindelijk naar boven stijgt en dichter bij het oppervlak komt, vermindert de druk en begint het water te koken.
5. Opbouw van druk: Naarmate het water kookt, wordt stoom gevormd en bouwt de druk ondergronds op. Deze opbouw van druk zorgt ervoor dat het water periodiek en krachtig uit de geiseruitlaat wordt gestoten.
6. Uitbarsting van de geiser: Wanneer de druk hoog genoeg is, vindt een uitbarsting plaats waarbij kokend water en stoom uit de geiseropening spuiten. De hoogte en frequentie van de uitbarstingen kunnen variëren, afhankelijk van de specifieke kenmerken van de geiser.

Het unieke aan geisers is hun periodieke karakter, waarbij de cyclus van opwarming, drukopbouw en uitbarsting zich herhaalt. Dit proces wordt beïnvloed door de geologische omstandigheden ter plaatse en kan leiden tot verschillende typen geisers met uiteenlopende kenmerken.